Projektując nasz system zarządzania produkcją Strada CRM, mamy na względzie pomoc w realizacji m. in. projektów audiowizualnych. Każde z przedsięwzięć nakłada na zespół: filmowców, dźwiękowców, scenarzystę, reżysera, aktorów, producentów i postproducentów wymóg posiadania profesjonalnych umiejętności.

Pierwszym ogniwem łańcucha fachowców podczas produkcji jest filmowiec. Będąc  na początku ścieżki zawodowej lub zajmując się projektami amatorsko, warto spojrzeć na naszą listę najczęstszych błędów filmowców. Ich unikanie będzie gwarantem dobrej jakości przygotowywanego materiału.

Filmowiec – błąd koronny nr 1: chaos!

Błądzenie w produkcji może wynikać z podstawowego zaniedbania: braku scenariusza. Proste filmy, np. reklamowe, prezentujące produkt lub pracodawcę przedstawiającego się potencjalnym pracownikom, skłaniają często do rzucenia się w wir pracy na żywioł. Wystarczy przygotować to, co opisywaliśmy w naszych artykułach: scenopis, czyli rozpisanie scen w kolejności lub storyboard – naszkicowanie ich w formie prostych rysunków, by zapanować nad całym projektem. Krótka praca pozwoli zaoszczędzi późniejszego stresu wynikającego z chaosu i poszukiwania właściwej ścieżki filmu.

Mając scenariusz lub opis scen, kolejnym błędem może być:

Nadmiar detali

W tym aspekcie zgubny może być talent początkującego filmowca. Chęć pokazania umiejętności i zachwyt nad rejestrowanymi obrazami mogą przyczynić się do tworzenia zupełnie przez przypadek produkcji na wzór studenckich etiud. Taki materiał używany jest często jako ćwiczenie warsztatowe w szkołach filmowych. Pozwala szlifować technikę pracy. Zlecenie od klienta powinno unikać takiego charakteru, a nadmiar detali, nagminne zbliżenia, stosowanie znieostrzeń w tle, centralne sytuowanie bohatera, czy głównego obiektu przyczyniają się do utraty najistotniejszego wątku. Film staje się wtedy dla odbiorcy nieczytelny, istotny przekaz gubi się w nadmiarze metod filmowania.

Unikając chaosu i bacząc na ujęcia, możemy przeoczyć kolejną istotną kwestię, czyli:

Parametry

Błędne ustawienia otwarcia migawki, czułości i przesłony zmarnują nieodwracalnie czas poświęcony na nagranie. Żeby tego uniknąć, warto zapamiętać poniższe, podstawowe dane:

1. Czas otwarcia migawki

Uzależniony jest od liczby klatek na sekundę. Jego wartość powinna być mnożona przez 2. Przykładowo: dla 100 klatek na sekundę czas otwarcia migawki powinien wynosić 1/200 s.

2. ISO, czyli: czułość

W tym aspekcie pokutuje brak znajomości sprzętu przez początkującego filmowca. Warto zrobić wiele nagrań próbnych z różnym ustawieniem ISO i zapisując wybierany parametr porównać jego wartość z warunkami na planie i efektem pracy. Właściwie dobrana czułość pozwala uniknąć szumów w obrazie, co pozwoli zaoszczędzić czas w postprodukcji. A i nie każde zakłócenie łatwo jest później zniwelować.

3. Przysłona

Błędem jest skłonność do rozjaśniania obrazu przez używanie małych wartości przesłony. Koreluje to z rozmywaniem tła i nadmiernym wydobywaniem detali na pierwszym planie. Zalecane jest używanie przesłony z zakresu od f/8 do f/2,8 z naciskiem na f/5,6 i f/4. Tutaj też dobór powinien być poprzedzony nagraniami próbnymi.

Mając właściwie ustawione parametry, pułapka może czaić się w kolejnej istotnej kwestii opisywanej przez nas wiele razy, którą jest:

Dźwięk

Muzyka, dialog, warunki nagrania, styl produkcji: film dokumentalny, reportaż itp. mają zawsze swoje istotne wymagania dotyczące strony akustycznej. Filmowiec skupiając się na obrazie często zapomina o fonii. A nie ma bardziej zirytowanego widza od tego, który musi wytężać słuch, by cokolwiek zrozumieć lub jest przytłoczony nadmiarem efektów dźwiękowych. Warto też mieć na uwadze, w jakich warunkach produkcja będzie wyświetlana (telewizja, kino, Internet) i do jakiego odbiorcy będzie kierowana.

Dbałość o stronę audio powinna skłonić nas do prawidłowego wyboru mikrofonu. W podlinkowanym artykule przedstawiamy najważniejsze parametry, które pozwalają dobrać właściwy sprzęt. Różne modele i ich przeznaczenie opisaliśmy w jednym z tekstów działu Technika.

Jak widać, filmowiec uzależniony jest w pracy od decyzji scenarzysty i spoczywa na nim obowiązek właściwego przygotowania sprzętu. Dotyczy to zarówno kamer, aparatów fotograficznych rejestrujących filmy, ale też smartfonów, których zaawansowanie daje możliwości nagrywania dobrej jakości obrazów. Częstym błędem jest też wiara, że wszystkie niedociągnięcia zniweluje:

Postprodukcja

Na tym etapie następuje oczywiście korekta, ale rozsądnym działaniem jest oszczędzanie czasu i pieniędzy w tej fazie pracy na rzecz np. wyboru lepszego sprzętu. Kadr, jakość obrazu, oświetlenie, niwelowanie szumów, dźwięk możemy kontrolować w trakcie filmowania. Wtedy postprodukcja skupia się na wydobywaniu tego, co najlepsze w zapisie, a nie uzyskiwaniu jedynie zadowalających efektów
w wyniku usuwania kardynalnych błędów.

Początkujących filmowców zachęcamy do pracy i podejmowania prób. Nagrywanie filmów roboczych, nawet krótkich, w różnych warunkach jest najlepszą metodą szlifowania warsztatu. Ważną kwestią jest też nieunikanie błędów, tylko wyciąganie wniosków z tych popełnionych.

Na koniec – krótki film promujący Łódzką Szkołę Filmową. Polecamy zwrócić uwagę na pracę operatora: