Bluescreen, greenscreen, a także chroma key, to pojęcia sprowadzające się do jednego terminu: blue box. Jest to technika obróbki nagrania wideo, polegająca na wstawianiu na jednobarwne tło dowolnego obrazu. Oprócz tej rozwiązania powstało nowe, używające technologii LED.

W nagraniu cyfrowym kolor jest opisywany przez trzy liczby, będące parametrami jasności składowych barw: RGB. Jest to jeden z modeli przetwarzania kolorów, składający się z: czerwonego (R- red), zielonego (G-green) i niebieskiego (B-blue). Zestaw taki wynika z właściwości ludzkiego oka: szeroką gamę barw można uzyskać poprzez proporcjonalne łączenie wspomnianych trzech podstawowych. Blue box działa poprzez porównanie wartości wspomnianych liczb w poszczególnych punktach na nagraniu z kolorem tła. Jeżeli barwy są zgodne, wtedy można wstawić dowolny obraz zamiast tła. Zieleń lub niebieski wycinane są za pomocą klucza chrominancji w specjalistycznym oprogramowaniu.

Powyższa technologia ma szerokie zastosowanie.

Bluescreen, greenscreen - historia i użycie

Początki chroma key datowane są na lata 30. XX wieku, zatem technika ta sięga pierwszego udźwiękowienia filmu. Stosowana jest zarówno w fotografii, jak i nagraniach wideo: w telewizji - szczególnie w prognozach pogody, gdzie mapy wyświetlane są za osobą je prezentującą, ale także w teleturniejach, programach rozrywkowych; przez vlogerów i w profesjonalnych wytwórniach filmowych.

Poza cechą, że zielony i niebieski są barwami podstawowymi, ich wykorzystanie ułatwia fakt prostoty tych kolorów, dobrego kontrastowania z ludzką skórą oraz rzadkiego występowania w ubiorze (można łatwo wyeliminować). W przypadku rejestracji obiektu w jednej z wymienionych barw stosuje się oczywiście tło w drugiej. Dlaczego tak jest? Ponieważ ubiór lub przedmiot w kolorze tła sam by się nim stał i został zastąpiony nowym obrazem, zatem by zniknął.

Przykładem filmu z wykorzystaniem greenscreen są Gwiezdne Wojny: